Κυριακή, Δεκεμβρίου 19

...το κάστρο μου ... ο πύργος μου...

Αγαπημένο μου blog,
μην νομίζεις ότι σε ξέχασα... Απλά κάποιες στιγμές έρχονται οι εξελίξεις και σε καταπίνουν κ εσύ όχι μόνο δεν προλαβαίνεις να τις καταγράψεις για να τις διαχειριστείς καλύτερα κ να συνειδητοποιήσεις τι συνέβη κ πως κ γιατί αλλά νιώθεις χαμένη... Κ έτσι τώρα που νιώθω ότι έχουν έρθει τα πάνω κάτω, καταφεύγω σε σένα για να με βοηθήσεις κ να με ηρεμήσεις... Όταν οι φίλοι σού λενε πράγματα που σε πονάνε κ ξέρεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν κ νιώθεις να μην σε χωράει ο τόπος τι κάνεις??? Φοβάμαι... Φοβάμαι πολύ... Ότι αυτή η σχέση που άντεξε τόσα ως τώρα, θα καταρρεύσει σαν κάστρο από άμμο όταν έρθει η παλλίροια... Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα που πέφτει από μια αδέξια κίνηση??? Αυτό... Πάντα ήμουν αδέξια... Αλλά τώρα??? Πως να διορθώσω τι??? Κ από που να ξεκινήσω??? Τι κάνεις όταν χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου??? Μακάρι να υπήρχε ένας μαγικός συνδυασμός κ να τον πατούσα κ όλα να έφτιαχναν... Να ερχόταν η ισορροπία κ να έφευγαν οι καβγάδες κ οι παραλογισμοί, οι αμφιβολίες κ όλα... Αλλά δεν υπάρχει ε??? Κρίμα... Δεν πιστεύω ότι τελειώνει η αγάπη... ή σβήνει... Τότε μάλλον ποτέ δεν ήταν αληθινή αγάπη... Έτσι, δεν πιστεύω ότι όλα βαίνουν προς το τέλος... Κ εγώ είμαι απλά μια ακόμα τρελή... μια ημίτυφλη που φοβάται μην χάσει το μοναδικό φως της...

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13

Night Wishes


Νύχτες ντυμένες  στα λευκά.
Κρύες ανάσες ,ζεστές καρδιές..
Κι όσο ο αέρας παγώνει εκεί έξω,τόσο δυναμώνει η φωτιά ..μέσα.
Κι έτσι ,απόψε που όλα θυμίζουν ένα μακρύ χειμώνα ,πέρασα να αφήσω τις πιο ζεστές  ευχές μου σε όλες εσάς ...τις αγαπημένες συγγραφείς αυτού του blog.
Γυναικεία  υπόθεση και ένας ατέλειωτος ευσεβής πόθος αυτό το πανέμορφο "σπιτάκι" ,που γεννήθηκε ένα πρωινό ,στα μέσα του περσινού ζόρικου φθοινοπώρου.

Μεγάλη η επιτυχία του ,ακόμα κια αν δεν το στήριξα όσο θα ήθελα .
Όμως το καμαρώνω ,μαζί με την αγαπημένη μου φίλη ...το  sykaki  μου,που αν δεν ήταν αυτή που είναι ,τίποτα δεν θα γινόταν πραγματικότητα.
Και χάρη σε όλες εσάς ,τις μοναδικές ΚΥΡΙΕΣ  που καταθέτουν την ψυχή τους  με τις σκέψεις τους , κατάφεραν να δημιουργήσουν το πιο όμορφο γυναικείο blog.

Θέλω να ευχηθώ ολόψυχα σε όλες σας να έχετε τα πιο ονειρεμένα Χριστούγεννα που φανταστήκατε ποτέ.
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές ,καλές και κακές.
Όμως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει .
Κρατάω την πιο σοφή κουβέντα σου sykaki μου 
" Είναι κατάρα να μην είμαστε με αυτούς που αγαπήσαμε ,αλλά κια ευλογία οι καινούριοι που ήρθανε στη ζωή μας"
Και κοίτα να δεις που και για τις δυο μας ,αυτές θα είναι οι καλύτερες  γιορτινές μέρες.

Καλά Χριστούγεννα αγαπημένες μου φίλες ,με όσες ανταλάσσω σχόλια και με αυτές που δεν είχα την χαρά να το κάνω ακόμα.
Καλή Χρονιά σε όλους μας .
Ας μείνουν πίσω οι κακές στιγμές ,κι ας ρίξουμε μια δεύτερη ματιά δίπλα μας.
Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος στέκεται εκεί και περιμένει να μας χαρίσει αυτό που μας αξίζει.
Καλά Χριστούγεννα και σε σένα αγαπημένο sykaki .
Τα άσχημα νομίζω ανήκουν στο χτες .

Στο σήμερα που ζεις ,έχεις φορεμένο το πιο γλυκό χαμόγελο .
Κι αυτό είναι που μετράει.
Merry Christmas !!!!!!





Τρίτη, Δεκεμβρίου 7

Καταδικη.


Ας πουμε πως τωρα που εγινες θεος στην αγκαλια μου δεν σε αφησω να φυγεις.
Ας πουμε πως τωρα που εκανες την ζωη να αξιζει να την λενε ζωη και να μην την ονομασουν με μια αδιαφορη λεξη.
Ας πουμε πως εσυ εισαι που εγω αγαπησα σε γαλαζια και  κοκκινα λεπτα
Και ας πουμε πως εγω και εσυ υπαρχουμε για να ειμαστε μαζι....
οτι εγω και εσυ ειμαστε μαζι γιατι ο θεος στην δημιουργια μας  μας εβαλε διπλα διπλα και εμεις 'δεσαμε' καναμε μαζι τον θεο να αξιζει να τον λατρευουν
Ας πουμε πως εισι η αρχη μου
 Ας πουμε πως ειμαι το τελος που σου αξιζει....
και ας πουμε πως στο ζητουσα
 ας πουμε πως το αξιζα
 αςπουμε πως ποτε δεν θα γινει
και ας πουμε πως το ελπιζαμε οσο τιποτα...

Ας πουμε πως εγω και εσυ ειμαστε δυο μισα που ποτε δεν θα ειναι ολοκληρα γιατι ο θεος φοβηθηκε την πληρωτητα μας.... φοβηθηκε ποσο δυνατη ειμαι οταν με συμπληρωνεις

Και ο φοβος του θεου αυτου που υπακουει στις αδυναμιες  του εγινε η ατερμονη μας αναγκη να ειμαστε ενα και ομως ειμαστε καταδικασμενη να υπακουμε στον αριθμο δυο...

Ας πουμε πως μας αξιζε;
Θα το έκανες;