Παρασκευή, Ιουλίου 30

It's the personal choice...

The most difficult phase of life is not when no one understands you... It is when you don't understand yourself... There are moments in your life that make you and sets the source of you're going to be... Sometimes they're little, subtle moments... Sometimes, they're big moments you never saw coming... No one asks for their life to change, but it does... It's what you do afterwards that counts... That's when you find out who you are...

Τετάρτη, Ιουλίου 21

Κι οπου βγει


Αυτό που ενιωθε ηταν κατι διαφορετικο…
Δεν αντεχε μια ζωη κουτσουρεμενη
Κατοικουσε στις πιο μυχιες σκεψεις της
Φοβοταν τους αλλους
Οι αλλοι κατεστρεφαν ο,τι ωραιο
δημιουργουσε η φαντασια της
Δεν ηξερε πως ειχε φτασει ως εδώ
Το ενστικτο της ειχε παει κοντρα στη σιγουρια
Το πεπρωμενο της εδινε αλλοθι
Αγαπουσε τη νυχτα
Αγαπουσε τα μυστικα συναπαντηματα τα βραδια
Αγαπουσε τις ανθρωπινες αδυναμιες
Παθος τις ονομαζε και ξεχειλιζε από δαυτο
Δεν ενιωθε ασφαλης πουθενα
Εξω από εκεινη την αγκαλια όλα ηταν απειλες
Αλλα τα παλευε
Πανικοβλητη τα παλευε
Αλλα με βλεμμα σιγουρο και ατσαλινη θεληση
Με καρδια ανησυχη αλλα σταθερα βηματα
Παλευε με όλα
Παλευε με χαμενους παραδεισους
Με θυμησες ομιχλες και λυσσαλεες αρνησεις
Παλευε
Ξεπλενε θυμους απ’ το κορμι της
Και σκουπιζε δακρυα απ’ τα ματια της
Σκοτωνε εμμονες και κυνηγουσε χρονια
Μαδουσε τη ζωη της σα μαργαριτα
Και σκορπιζε τα πεταλα στον ανεμο
Κάθε ένα και μια αγαπη σβηστη
Παρηγορουσε τους καημους της εφηβης ψυχης της
Προσπαθουσε να τους ταιριαξει με ένα ενηλικο κορμι
Ταξιδεμενο μα απειρο, μαθημενο μα αβγαλτο
Ενοχο κι αθωο την ιδια στιγμη
Ηθελε με ολο της το είναι
Ηθελε κι ας μην ηξερε παντοτε τι ηταν αυτό
Εκλεινε δρομους κι ανοιγε καινουργιους
Μα παντα κατι θα χε σημαδι στην καρδια
Γιατι δενοταν, αγαπουσε, ενιωθε, ζουσε
Δεν ξεχνουσε
Πληγες τα περασμενα
Πληγες μισοκλειστες που αιμορραγουσαν με κάθε ευκαιρια
Μα αγαπουσε κι αυτές τις πληγες
Ηταν δικες της, κομματια μιας ζωης, ηταν η ιδια
Λαθη και σωστα, αποφασεις και στραβοτιμονιες
Όλα ηταν δικα της
Κι αυτό το καυχιοταν, πετυχε μια καταδικη της ζωη
Καταδικα της λαθη στοιχειωναν τις αυπνιες της
Καταδικες της επιλογες εθρεφαν την ερωτευμενη της ανασα
Καταδικοι της οι δημιοι φοβοι της που αποκεφαλιζαν στιγμες
Καταδικη της η επανασταση εναντιον τους
Καταδικα της ολα
Παντα ερωτευμενη, παντα διαφορετικη, παντα διχασμενη
Παντα γυναικα, παντα ασυμβιβαστη…
Κι οπου βγει
 
Eλλη Π.
(Μολις ανερτησα αυτους τους στιχους στο ιστολογιο μου, logos_en_drasei και σκεφτηκα οτι θα ηταν ταιριαστοι και εδω...ελπιζω να συμφωνειτε!)

Παρασκευή, Ιουλίου 2

  
Χαιρετισμος
Χαιρετω τους αναγνωστες του ατμοσφαιρικου αυτου ιστολογιου, που απο την πρωτη στιγμη με κερδισε και το εβαλα στα αγαπημενα μου. Πριν λιγες μερες, προς μεγαλη μου εκπληξη και χαρα, μια εκ των συγγραφεων με προσκαλεσε να προστεθω στην ομορφη παρεα τους. Αιφνιδιαστηκα ευχαριστα μπορω να πω και παραλληλα ενιωσα μια γλυκια αισθηση ευθυνης προκειμενου να μη διαψευσω τις προσδοκιες των κοριτσιων που με εμπιστευτηκαν. Ελπιζω να τα καταφερω, λοιπον, να γινω κι εγω ενα κομματι αυτης της μεγαλης αγκαλιας των γυναικειων...σταχτων η αλλιως των γυναικειων σκεψεων, συναισθηματων, ονειρων...Εν ολιγοις του γυναικειου διαδικτυακου κοσμου που εχτισαν με τοση επιτυχια τα υπολοιπα κοριτσια. Χρειαζεται λιγη εμπνευση, πολυ αγαπη, ορεξη και οι πρωτες αναρτησεις μου θα κανουν δειλα δειλα την εμφανιση τους! Ελπιζω να μη σας απογοητευσω...Γραφοντας στο ιστολογιο που εφτιαξα εγω, το logos_en_drasei, με μεγαλη μου χαρα διαπιστωσα κατι που δεν περνουσε ποτε απο το μυαλο μου 2χρονια περιπου πριν που αποφασισα να το φτιαξω...Διαπιστωσα πως εκει εξω ειστε πολλοι εσεις που μπορει να "ψαχνεστε" για το κατι αλλο μεσα στην καθημερινοτητα μας. Διαπιστωσα πως εντος κι εκτος blogoσφαιρας υπαρχουν πολλοι ανθρωποι ετοιμοι να γινουν μερος μιας μεγαλης αξιολογης παρεας, της οποιας τα μελη δεχονται και προσφερουν το ενα στο αλλο τις γνωσεις, τις αποψεις, τις εμπειριες και τα ονειρα τους, βγαζοντας τις πιο πολλες φορες κατι καλο απο αυτην την κοινη διαδικτυακη διαδρομη. Και η παρεα μας ολο και μεγαλωνε, ολο και μεγαλωνει, φτανοντας στο τωρα που αισιως ειμαστε  στους 383 αναγνωστες! Ετσι, αγγιξα κατι που ξεκινωντας την προσπαθεια μου, οπως σας ειπα, δε μπορουσα να φανταστω. Το να μου δωσει, ομως, καποιος, παρολαυτα, χωρο στον χωρο του, ειναι για μενα κατι παραπανω απο τιμη μου! Γι' αυτο και κινδυνευοντας να γινω ακρως κουραστικη, ευχαριστω για ακομη μια φορα τα κοριτσια που εγραφαν πριν απο 'μενα στο ιστολογιο αυτο! Το εχουν φτασει σε ενα τοσο υψηλο επιπεδο μεσα στο σχετικα μικρο χρονικο διαστημα υπαρξης του, που πραγματικα αξιζει την αγαπη μας και τη δικη μου προσπαθεια να μη σας/τους απογοητευσω! Μπορει ολα αυτα να σας ακουγονται υπερβολικα, ομως, πιστεψτε με, τα νιωθω. Καλη μου αρχη, λοιπον, ως μελος αυτης της γυναικειας πλανευτρας παρεας! Και σας υποσχομαι οι υπολοιπες αναρτησεις μου να μην ειναι τοσο βαρετες! :)